دوست داشتنت مثل اولین گاز از توت‌فرنگی نوبرونه است مثل گرمای آفتاب روی پوست بدون هیچ پوششی مثل گرمای پتو در نیمه شب برفی مثل اولین خنده‌ی نوزاد مثل خنده های تکرار نشدنی دوستانه. دوست داشتنت همین قدر دوست داشتنی است یا من بلد نیستم بهتر توصیفش کنم. میدانی حتی به دوست داشتنت هم مغرورم.وقتی کسی را دوست داشته باشی تمام عیب ها میروند و خصوصیات او تبدیل به حسن و ویژگی میشود :)
یه وقت هایی به واحد هایی که باید پاس کنم تو این چارساله و تعدادشون و عنواناشون نگاه که میکنم یه جورایی اعصابم خورد میشه دعا میکنم بگذره اخه شما هر چقدرم عاشق نفت باشید وقتی ببینید نمودار چاه آزمایی دارید زیادم ذوق نمیکنید! میکنید؟ نمیدونم به نظرم بعضیاش زیادم دلچسب نبودند ولی خب با این وجود که من همیشه غر زمین شناسی رو میزنم به نظرم خیلی هم درس خوبیه :دی و من جدا مشکلی با دوره های زمین و برش عرضی کره زمین ندارم. اما از طرفی وقتی یه دوست های جدیدم به نوساز بودن دانشکده به اهمیتی که واقعا دانشکده به دانشجو ها میده و امکانات رفاهی خوب هر چند کم ولی همینم نشون میده که به فکرند و پاسخگویی هاشون و مرتب بودن و نظم داشتن اونجا و این که مسئول ها واقعا وجدان کاری و سواد لازمه رو دارن خیلی دل ادمو خوش میکنه سر زدن به باشگاه و استخر و سلف و بوفه ی مجهز :دی و این که باهات مثل یه ادم بزرگ رفتار شه و انجمن کوچیک ولی جالب نفت و این که مسئولش اصلا تورو ترم اولی/بچه نمیبینه و کاملا همکاریتو میپذیره و به عنوان یه سال بالایی کمکت هم میکنه همه و همه‌ش شاید برای کسی مورد مهم به شمار نیاد ولی چیزاییه که واقعا دلمو خوش میکنه. البته اون مورد اول دوست های جدید و قرار هایی که دارید میذارید برای بیرون رفتن و پیچوندن و هی یادواری این که چار سال باهمیم از همه بیشتر :).
چقدر این بند طولانی شد ولی تجربیات همین هفته های اول دانشگاه هم جالبه ولی سربالایی وحشتناک این دانشگاه نه٬ اصلا!
باشه خب تو نمیدونی این پسر چقدر برای من جالبه! (اون؟) آره، خب ادما که نباید برای همه جالب باشن من حتی یه بار خواب دیدم داشتم میبوسیدمش (اوه خب؟) بعد هیچی دیگه اون اونجا وایساده بود و داشت با من حرف میزد ولی من حتی برنگشتم نگاش کنم ( هاها. میتونم تصورت کنم بعد چیکار کرد؟) هیچی از اون جایی که وایساده بود رفت یه جایی که بیشتر تو دیدم بود و با گوشیش ور رفت.
پانزده سپتامبر روز جهانی مهندس به شما دوست عزیز مهندس مبارک.
ورژن ایرانیش پنج اسفنده البته...
هیچ وقت فکر نمیکردم با وضعیت الانم راضی باشم من آدم تلاش نکردن و نتیجه خوب گرفتن بودم الانم همون ادمم ولی نتیجه بزرگ نگرفتم و راضیم متاسفانه یا خوشبختانه.
مهندس نفت شدن ؛ بزرگ شدن ؛ تفکر مچورتر ؛ درد و دل و پلنیگ برای آینده همه و همه‌ش نشان از راضی بودن دارد.
من مشکلی با سرنوشتم ندارم به نظرم قرار بوده اینجوری رقم بخوره شاید این برای من بهتره مگه نه که خدا بهتر از ماها میدونه؟
+سازمان سنجش لعنتی...
سر موضوعی که اذیتت میکنه یه بار درست و حسابی گریه کن که دیگه بعدش سر همون موضوع گریه‌ت نگیره.
تبصره: برای خود من یکی که مرگ تو این موضوع صدق نمیکنه.
دستم را گرفت که فلانی مبادا حرفی بزنی شر بشه ها. نگاهش که کردم دستش را انداخت اما نگاهش همچنان هشدار میداد شانه‌هایم را بالا انداختم تا جواب سرراستی نداده باشم تا شاید اگر از دهانم هم پرید زیر قولی نزده باشم.
روز خوبی بود بهترین روزی بود که شاید در این تابستان داشتم بهترین صحنه‌اش نگار بود بالای سرم برایم خط چشم میکشید :)
پانیذ بود کمی عصبی که سعی میکرد پنهانش کند منتظر ما بود.
یاسی بود شالم را ازم گرفت تا اتویش کند و مامان بود که توی ماشین برای آمدن ما صبر میکرد.
اما بالانس داشت یعنی بزرگترین بدشانسی عمرم را همان روز آوردم وقتی بدون هیچ لباس مناسبی بدون کلید و موبایل بیرون در خانه ماندم هیچ کس نه توی خانه بود نه توی آپارتمان و مجبور بودم مارمولک بکشم.
مساله اینجاست که بعضی وقت ها حس میکنی دلت برای کسی تنگ شده ولی او همان کسی است که باعث شده مدتی جدا باشید تا دلت تنگ شود همان کسی است دلت خواسته تا جدا باشی. اگر بعد از مدتی نه تو عوض شده باشی نه او٬ ارتباط مجدد اشتباه است. میبینی باز این سرسنگینی ها و رفتار مبنی بر این که تو فرقی با بقیه نداری -اش اذیتت می کند. دوباره فاصله میگیری.
منظورم این است که تو فکر میکنی برای آدمی که دوست داری دلت تنگ شده ولی او آن نیست ولی دلتنگی نمیذارد این را ببینی.
