آن چه گذشت

یکی از بدترین خاصیت های من اینه که در مواقع مهم یا ناراحت کننده هیچ علاقه ای به نوشتن ندارم و در نهایت زمانی که برگردم بخوام خاطرات روزهای مهممو بخونم هیچی در دسترس نیست٬ اینو میدونما ولی بازم حس نوشتن نمیاد سراغم. در این مدت اتفاقات زیادی واسم افتاده مثل نتایج کنکور و انتخاب رشته که هم خیلی ناراحت کننده بوده هم خیلی ارامش آور. اینه که الان با کمال آرامش و یکم نگرانی (وات ایز لایف ویت اوت ایت!؟) نشستم. از وقتی بلاگفا خراب شده هیچ خاطره ای هیچ جا ثبت نکردم یا حداقل هیچ لحن (چجوری بگم!!) خاطره‌واری هم نداشتم؛ اینه که دوست داشتم یجورایی جبران کنم.

الان شاتوت خوران٬ والیبال نگاه کنان (!) و خندان منتظر روز هاییم که بهترن ٬ حس بهتری میدن :)